Daar zit ik dan… Maandag is mijn ‘aan de oplader-dag’. Meestal doe ik niets anders dan netflixen in mijn pyjama tot ik de boys weer ophaal uit school. Vandaag start ik anders. Ik draaide mijn stoel richting de zon en met mijn laptop op schoot geniet ik van de zon op mijn gezicht en van alle lichtjes op de muren (met dank aan de Nijntje disco-bal). Ik geniet. 
Vorige week zijn er zoveel mooie dingen gebeurd, heel graag neem ik jullie even mee en tijdens het schrijven geniet ik na.

De eerste mijlpaal van de week: mijn eerste BTW-aangifte zit erop. Zucht. Zal ik gelijk beginnen met ontzettend leuk nieuws? Ik mocht de Belastingdienst een klein bedrag terug betalen. In ‘ondernemersland’ is dit goed nieuws, ik heb in mijn eerste maanden een klein beetje winst kunnen maken. Op naar de volgende aangifte!

Woensdagochtend stond er een Workshop Special op de planning. Samen met Sarah gaven we de workshop ‘Be Intentional’ en maakten de deelnemers een prachtig intentiebord met bijpassend armbandje. Het was zó fijn. Een tafel vol vrouwen aan het knippen, plakken en rijgen. Gisteren kreeg ik van een van de deelnemers terug: “Dank je wel dat je er bent zoals je bent.” Wat een compliment! 

Woensdagmiddag had ik een geweldig kinderfeestje en kreeg ik terug dat het ‘onvergetelijk’ was. Wauw! Na de workshop en het kinderfeestje reden vriendjelief en ik gelijk door naar Zeist. Jullie, mijn klanten en cheerleaders, hebben Lys. genomineerd als een van de leukste winkels van Nederland. Nog geen drie maanden open en dan zó’n compliment.
Lys. is terecht gekomen in de top 10 binnen de categorie ‘geschenken en specialiteiten’. Daar stond ik dan tussen de grotere winkels, met personeel. En ik. Met vriendjelief. En de Jesmonite nog in mijn haren na het feestje haha. Het was een super inspirerende avond! Heel dankbaar voor jullie stemmen en het motiveert mij enorm! Toch was ook dit niet het grootste compliment van de week. 

In de Buurt Apeldoorn schreef een super positief stukje over de nominaties en deelde dit online. Je leest het hier! In Apeldoorn kwam donderdag langs om een filmpje te maken van de winkel en deelde dit ook online. Dit filmpje is al ruim 12.000 keer bekeken en je bekijkt het hier. Mijn Instagram is ontploft! Wat een nieuwe volgers en er werden gelijk weer twee kinderfeestjes geboekt. Alle reacties en bezoekjes aan de winkel waren hartverwarmend. Zoveel complimenten. Zoveel mensen omarmen het concept. En ik mocht zoveel ‘worthy woman‘ maken en verkopen. Toch was ook dit niet het grootste compliment…

Het bijna grootste compliment deze week was woensdag tijdens het kinderfeestje. Een van de meiden zat in mijn vensterbankje met haar bakje popcorn. Ze zat te genieten en ze zei: “Ik voel mij hier thuis.” Poeh. Daar moest ik toch even mijn tranen wegslikken hoor! Ze voelde zich thuis. Zoals ik mij ook thuis voel in de winkel. En ik hoop dat iedereen het voelt. De rust, de inspiratie. Het gewoon mogen zijn. Mijn uitnodiging. Kinderen zijn zo eerlijk, zo ontwapenend. Het creatieve proces van een kinderbrein is magisch. En wij als volwassenen kunnen daar van leren. 

Het ALLER grootste compliment was dat onze oudste zoon mij wakker knuffelde en zei: “Mama, ik hou van jou. Je bent de beste mama.” De avond voor deze lieve woorden sleepte ik onze kinderen mee naar buiten. Ze stonden klaar om naar bed te gaan maar ik liet ze hun jassen aantrekken en tilde ze op. De lucht was zo helder dat de sterren prachtig aan het fonkelen waren. Samen keken we verwonderd naar boven. Dit zijn momenten die ik voor eeuwig koester. Dit zijn de momenten die mijn hart het meest vervullen en waar ik de eindeloze energie uit put om met zoveel liefde de wereld een klein beetje zachter te maken.

Weet je, ergens onderweg, van jeugd naar volwassen zijn, verliezen we iets. We verliezen de onbevangenheid. We gaan nadenken over wat hoort, wat mag, wat kan, wat past, wat klopt. Gisteravond las ik mijn jongens voor uit: ‘Word nooit groot’ van Roald Dahl. (Aanrader!) We kletsten er nog even over en daarna besloot ik ze mijn lievelings gedicht van Toon Hermans voor te lezen. Bij dat soort mensen wil ik horen. Ik had tranen in mijn ogen toen ik mijn oudste zoon zag glunderen. Hij snapt het. En ik hoop dat ik met Lys. nog heel veel mensen mag inspireren het denken even los te laten en te doen waar ze blij van worden. Te zijn zoals ze zijn. Te maken wat ze willen. Misschien toch die ene onmogelijk lijkende droom najagen. Met een quote uit het prachtige boek sluit ik af. 

“…kies voor het ongebaande pad, doe eigenzinnig – wie maakt je wat? Als iemand zegt: ‘Dat kan toch niet?’ antwoord dan kalm: ‘Ik wil magie.’ Wees enig, eigen, ongewoon, draag lompen of een gouden kroon. Stijg uit boven de middenmoot, MAAR… Beloof één ding: word groots, nooit groot.”

Alle liefs, Elysia